Beperkte invloed deelfiets wegens hoge fietsdichtheid in Nederland

In het buitenland is vaak een fijnmazig systeem van deelfietsen aanwezig. In Nederland komt het vooralsnog niet zover: daarvoor bezitten Nederlanders zelf al genoeg fietsen. Dat stelt Pieter van Zessen in zijn afstudeerscriptie over de potentie van de deelfiets in Nederland.

Van Zessen voltooide zijn scriptie bij Movares. Hij sprak onder meer met fietsexperts en bestuurde cases uit binnen- en buitenland. Hij beschrijft drie mogelijke scenario’s ten aanzien van de ontwikkeling van de deelfiets.

Openbare ruimte
Een scenario waarbij de deelfiets breed in een fijnmazig systeem overal in de stad verschijnt, lijkt het minst kansrijk. Enerzijds gezien de fietsdichtheid die we in Nederland kennen, anderzijds omdat de overheid zo’n ontwikkeling wil dwarsbomen. Verrommeling van de openbare ruimte licht op de loer als dergelijke ‘free floating’-systemen zonder dockingstations á la China de overhand krijgen.

Geo-fencing
Kansrijker acht hij de deelfiets die alleen te vinden is op belangrijke centrumlocaties en bij belangrijke functies in de stad. De voorkeur moet dan uitgaan naar geo-fencing-systemen, waarmee de gebruiker verplicht kan worden om de fiets op een bepaalde plaats terug te zetten. Daarmee vermijdt men de nadelen van ‘free floating’-systemen en van systemen met dockingstations die openbare ruimte claimen.

Potentie voor de OV-fiets
Een derde optie is OV-Fiets+. OV-Fiets heeft zijn bestaansrecht in het natransport inmiddels bewezen en kan de rol uitbreiden door op meer plaatsen fietsen beschikbaar te stellen. De kans dat dit gebeurt lijkt overigens niet zo groot. Eventueel kan die aanvullende rol worden ingevuld door het bedrijfsleven. Indien die laatste twee scenario’s werkelijkheid worden, zal de invloed op het fietsbezit en het stedelijke ov beperkt blijven, zo verwacht Van Zessen. Wel is er sprake van enige invloed op het stedelijke autogebruik, omdat men vaker de trein zal kiezen.

Download de afstudeerscriptie 'De deelfiets in Nederland' van Pieter van Zessen.