Blue Monday

vrijdag 26 juni 2009

Door: Joost Voerman, partner Mobiliteit bij Twynstra Gudde

Wat waren uw voornemens voor 2009? Stoppen met roken? Gezonder eten? Meer sporten? Afvallen? Een betere balans tussen werk en privé? Of heeft u uw voornemens al weer laten varen? Die kans is groot. De meeste voornemens sneuvelen al voor 19 januari. Maar laat u niet uit het veld slaan en lees verder, want ik heb een tip voor u. Een kinderlijk eenvoudig voornemen dat èn realistisch èn uitvoerbaar is. Dus knip deze column uit en bewaar hem tot uw volgende voornemens. Of begin er gewoon morgen aan.

Maandag 19 januari, ofwel Blue Monday, ofwel de meest deprimerende dag van het jaar. De naamgever van Blue Monday is de Engelse psycholoog Cliff Armall. Hij bedacht een wetenschappelijke formule waaruit blijkt dat op de derde maandag van januari de meeste mensen zich treurig en gedeprimeerd voelen. Om te beginnen is maandag sowieso al de slechtste dag van de week, met het weekend achter de rug en een nieuwe werkweek voor de boeg. Verder zijn in januari de dagen kort en is het weer slecht. Maar bovenal beseffen we rond deze tijd dat er weer niets is terechtgekomen van onze goede voornemens. Dat kan anders.

Eerst kort iets over mijzelf. Ik ben bijna 40, heb een drukke baan en een jong gezin. Ik sta midden in het spitsuur van het leven en ben een ambitieus mannetje. Zowel in mijn werk als privé. Ik wil niet alleen een goede carrière, maar ook een betrokken vader zijn en een belangstellende en liefhebbende partner.

Ik wil dus veel. De afgelopen jaren stonden in ons gezin in het teken van het vinden van een balans tussen werk en privé. Elk jaar nam ik mij weer voor om werk en privé beter te scheiden en elk jaar kwam ik, rondom de derde week van januari, tot de conclusie dat het weer niet was gelukt. Treurig en gedeprimeerd vervolgde ik het jaar.

Tot vorig jaar. Mijn partner en ik besloten het roer radicaal om te gooien. In plaats van discussies te voeren over de scheiding werk-privé hebben wij de realiteit omarmd. Niet langer spiegelen wij ons aan het modelgezin uit de jaren ’50, waar om zes uur het eten op tafel staat en om acht uur naar het Journaal wordt gekeken. De schotten tussen werk en privé, werkweek en weekend, spanning en ontspanning hebben wij weggehaald. Wij vormen sindsdien een gezamenlijke BV waarin al onze activiteiten zijn ondergebracht.

Het werkt bevrijdend en geeft ruimte om daadwerkelijk te balanceren tussen werk en privé. De week wordt een mooie potpourri van werk en privé.

Ik heb het grote geluk dat door de aard van mijn werk het goed mogelijk is om mijn week zelf in te richten. Het maakt een opdrachtgever immers niet uit of ik nu overdag, ’s avonds of in het weekend aan een project werk. Als het product maar tijdig af is, en als ik maar kwaliteit lever en op de belangrijke momenten bereikbaar en beschikbaar ben. Ook beschik ik over de faciliteiten om tijd- en plaatsonafhankelijk te werken. Ik heb dan ook makkelijk praten, want de realiteit is dat de samenleving nog steeds is ingericht op het modelgezin uit de jaren ’50. Daar moet nog het nodige aan veranderen.

Werkgevers moeten hun medewerkers leren aanspreken op de kwaliteit van de geleverde producten in plaats van te beoordelen op basis van aanwezigheid. En overheden moeten schotten tussen geldstromen en beleidssectoren weghalen en daadwerkelijk de moderne mens centraal stellen in het beleid.

Dat gaat niet van vandaag op morgen, maar er zijn mijns inziens onomkeerbare veranderingen in gang gezet. De ontwikkelingen rondom mobiliteitsmanagement laten dat zien. Tot voor kort was mobiliteitsmanagement een onderwerp waar een beperkt aantal bevlogen, idealistische ambtenaren zich druk om maakten. De Taskforce Mobiliteitsmanagement heeft niet alleen het thema op de politieke agenda geplaatst, maar laat ook zien dat succesvol mobiliteitsmanagement vraagt om een integrale aanpak. Daarbij gaat het niet alleen om het ontwikkelen en realiseren van mobiliteitgerelateerde producten, maar om een pakket aan maatregelen die verder reiken dan het domein verkeer en vervoer. Werkgevers hebben daarin een sleutelrol. Door als werkgever werknemers de ruimte te geven om hun werk anders in richten, zullen nieuwe werk- en verplaatsingspatronen ontstaan die beter aansluiten bij de wensen van de moderne mens en in het verlengde daarvan bijdragen aan duurzaamheid, arbeidsproductiviteit en arbeidsvreugde. Medewerkers zullen, in ieder geval in de spits, minder gaan reizen. De bereikbaarheid zal daardoor verbeteren. Daarnaast draagt het bij aan het imago van het bedrijf: groen en modern.

Van de overheid vraagt dit een meer integrale benadering, waarbij over de grenzen van afzonderlijke beleidsterreinen wordt gekeken. Duurzaamheid, modern werkgeverschap en bereikbaarheid zijn onderwerpen die in samenhang met elkaar moeten worden gezien, omdat ze elkaar versterken.

Succesvol mobiliteitsmanagement vraagt daarom ook om goede voornemens van werkgevers en overheden. Maar bovenal vraagt het iets van mensen als u en ik die, ondanks institutionele kaders en verwachtingen van anderen, een voorbeeld stellen door het gewoon te doen! Niet meer aanpassen aan het keurslijf van de jaren ’50. De wereld is veranderd. Weg met de geforceerde scheiding werk-privé. Als wij de eerste stap zetten, zullen werkgevers en overheden volgen.

En laten we op vrijdag 19 juni nog eens kijken hoe het met ons voornemen staat. Waarom 19 juni? Dat is de vrijdag in juni die het dichtst bij de dag ligt waarop de zomer officieel begint. Volgens de formule van Arnall de vrolijkste dag van het jaar!

Auteur: Joske van Lith