Wat 'bezielt' Hendrik Jellema VK 3/2016

Hendrik Jellema: 'Ik vond het bere-interessant wanneer ergens een straat open was gehaald, en nog steeds'

Waarom koos u voor verkeerskunde/mobiliteit en zou u vandaag opnieuw daarvoor kiezen? Verkeerskunde zoekt naar de persoonlijke bezieling van vakgenoten om daarmee een beeld te schetsen van de waarde van dit vakgebied voor de samenleving. In Verkeerskunde 3/2016: de bezieling van Hendrik Jellema, Beleidsmedewerker Verkeer, provincie Fryslan.

Wat bezielt u? Die vraag heb ik mij eigenlijk niet zo lang geleden afgevraagd, vijf jaar geleden nog maar. Vanaf kinds af aan was ik zowel in de zomer als in de winter altijd op mijn skelter te vinden en ‘bezig’ met pionnen, boottrailers en veel meer. Ook vond ik het bere interessant wanneer ergens in het dorp een straat open was gehaald. En nog steeds. Misschien heb ik hier de liefde voor het vak al op gedaan, op een leeftijd van een jaar of acht.

De keuze voor het vak kwam op een open dag van de NHL in Leeuwarden. In de opleiding Verkeerskunde had Frans Larmené net de minor Traffic Psychology opgezet. De mens in het verkeer, die eigenlijk ‘de bron van het kwaad is’ sprak mij aan. Dat zorgde ervoor dat ik gekozen heb voor de opleiding. Dat is nog maar 5 jaar geleden en inmiddels ben ik nu 10 maanden met plezier verkeerskundige.

Vogelhuisje

Mijn afstuderen is al eens beschreven in Verkeerskunde (4/2015), dus daar ga ik verder niet meer op in. Wel dat het twee hele mooie scriptieprijzen heeft opgeleverd: de HBO Verkeerskundeprijs en de Van Welderen Rengersprijs. Het observeren van verkeer doe ik nog regelmatig. Zowel bij mijn baan bij de provincie Fryslân, maar ook bij mijn eigen bedrijfje Wjuk Advys. Het vogelhuisje is inmiddels geüpgraded naar een koffer die aan een lantaarnpaal opgehangen kan worden. Mijn collega’s weten vaak al voldoende wanneer mijn bureau vol ligt met koffers, camera’s en snoeren: veldwerk!

Energie

Na mijn afstuderen heb ik nagedacht of ik wilde doorstuderen of direct het werk wilde gaan. Het doorstuderen heeft zo zijn voordelen om op een andere wijze en ander niveau leren te kijken naar vraagstukken. Toch heb ik hier niet voor gekozen. Ik mocht na het afstuderen bij de provincie Fryslân aan de slag als beleidsmedewerker verkeer en deze uitdaging ben ik aangegaan. Ik heb tegen mijzelf gezegd om te komende jaren te gebruiken om uit te zoeken waar ik energie van krijg en waarin ik mij wil specialiseren en wanneer nodig, de vervolgopleiding te kiezen. Tegelijk leer ik op deze manier de verkeerskunde vanuit het werkveld kennen, anders dan vanuit de rol als student.

Achlum

Het mooie van de verkeerskunde is dat je het niet alleen kunt. Met mensen voor mensen. We hebben nog steeds files, verkeersdoden en -gewonden. In 2015 waren dat 621 verkeersdoden: dit aantal is net zoveel als inwoners mijn geboortedorpje Achlum heeft. Uitdagingen zijn er genoeg: we hebben er nog steeds geen 0. Onrealistisch? Nee, als je er maar in gelooft en durft te innoveren.

Bij de provincie Fryslân stort ik mijn energie in vraagstukken voor het Verkeersveiligheidsprogramma, het Actieplan Fiets, maar ook over pilots met een zelfrijdende auto en een innovatief idee met een verkeersregeling. De afstemming met mensen met verschillende achtergronden (projecten, uitvoering, e.d.) vind ik hierin een interessant proces omdat zij vanuit hun eigen invalshoek kijken. Hier steek ik veel van op en gebruik dit om dit in het vervolg zelf ook toe te passen. Als je eenmaal bent afgestudeerd, leer je nog dagelijks bij.

Brandweerman

Naast mijn werk als verkeerskundige, ben ik ook (aspirant) brandweerman. De uitdaging als je voor het incident staat en het met je collega’s bedenken van een oplossing spreekt mij hierin aan. Vanuit mijn rol als brandweerman probeer ik ook te werken aan de verkeersveiligheid om snel de juiste hulp te bieden aan de slachtoffers. De afgelopen tientallen jaren is de hulpverlening sterk verbeterd en dat heeft ook zo zijn positieve resultaten gehad op het aantal verkeersslachtoffers.

Mijn verwachting is dat het vakgebied er over 10 jaar anders uit ziet. Meer gebruik van de open data, meer autonoom vervoer en alternatieve brandstoffen. De ontwikkelingen zijn nu al gaande en proeven worden uitgevoerd. Over 10 jaar kijken we niet meer raar op van een zelfrijdend voertuig op straat, die in Appelscha en Ede dit jaar al rijden. De vernieuwing vind ik een interessant proces: er gewoon voor gaan en kijken waar het uitkomt. Dat is ook de insteek van mijn afstuderen geweest en dat bleek aardig positief te werken.