5 disrupties in mobiliteit sinds 2031
donderdag 28 februari 2019
3 min
Vijf studententeams van het transdisciplinaire mastervak Techniques of Futuring aan de Urban Futures Studio van de Universiteit Utrecht bogen zich over ‘mobiliteit’ en presenteerden hun toekomstvisies op 23 januari in het ‘Mobiliteitsmuseum 2050’. Een tijdelijk museum in de culturele vrijplaats RAUM in Leidsche Rijn. Ze lieten een museumcatalogus achter. Een boekje waarin de teams de geschiedenis van mobiliteit beschrijven: terugkijkend van 2050 naar 2031. Wat zijn de leerpunten, wat waren de disrupties?
Peter Pelzer en Jesse Hoffman zijn docent van de cursus. Pelzer: “We hebben voor deze strategie gekozen – van 2050 terugkijken naar 2031 – om helemaal los te komen van wat er nu speelt.” De studenten kregen de opdracht om na te denken welk artefact, welke disruptie uit het ‘verleden’ een plaats zou krijgen in een mobiliteitsmuseum in 2050. De vijf mobiliteitsdisrupties in chronologische volgorde:
2031: De emancipatie van de periferie in 2031
Op 15 mei 2031 werd een cruciale energiemast neergehaald door de P2P-beweging: Power tot the Periphery. Andere masten volgden. De Randstad zat zonder stroom. Een keerpunt in de emancipatie van de periferie: te lang had de overheid toegestaan dat de Randstad werd bevoorrecht met energie, terwijl die in de periferie werd opgewekt. Het betekende een keerpunt in de politieke verhoudingen.
2033: Het recht op mobiliteit
Klimaatmaatregelen namen rond 2030 vorm aan: de auto werd verbannen uit de binnensteden, maar mensen moesten toch naar hun werk. De gemeente Utrecht besloot tot gratis ov voor de inwoners. Maar het ov-systeem bleek niet bestand tegen zo veel extra passagiers. Reizigers gingen zich beschermen en de sfeer werd grimmig. In 2034 haalde de gemeente bakzeil: gratis ov had gefaald.
2036: platforms van mensen
In 2036 werden duizenden onverzekerde burgerchauffeurs werkloos, doordat Uber overstapte op zelfrijdende auto’s. Julien van Iersel schreef er een boek over ‘How Uber changed my life, twice’ en startte de eerste publiek-collectieve partnerships: platforms van mensen die hun vervoermiddelen en vervoer organiseren, in plaats van de algoritmes in de blackboxes van private mobiliteitsaanbieders.
2039: het nationale verkeersinfarct
Op 25 mei 2039 was er een volledig verkeersinfarct. Het bleek te zijn geregisseerd door de protestgroep ZERO-KMH. 20 jaar eerder maakten wereldleiders klimaatafspraken voor 2050. In 2039 zagen mensen het tegenovergestelde: mensen trokken uit de vieze steden, het woon-werkverkeer nam toe. Na dit verkeersinfarct werd het persoonlijk autobezit per wet verboden.
2042 de toenemende immobiliteit
In 2050 zijn mensen zo goed als immobiel. Hoe kon het zover komen? Vanaf 2020 nam de robotisering de zware industrie en de dienstverlening over. Structurele werkloosheid was het gevolg. Na veel protesten werd een basisinkomen ingevoerd. Tegelijkertijd nam de zelfrijdende auto het vervoer over. Begin 2042 werden mensen verplicht om hun rijbewijs in te leveren. Wat restte hen? Een stoel en VR-bril.
2019:
De expo en een aantal studentenpitches zijn nogmaals te zien op 16 april tijdens de Living Mobility conferentie in Amsterdam: https://www.living-mobility.com/
Reactie plaatsen •