Marcus Popkema: indruk van het verkeersvak anno 2019

Verkeerskundigen maken gebruik van vier verschillende vormen van expertise om het mobiliteitssysteem te verbeteren: verkeerstechniek, ruimtelijke- of planningsexpertise, gedrag en ICT. Het gasthoofdredacteurschap vormt een mooie aanleiding om de stand van zaken in de onderliggende expertisevelden te bevragen. Aan de hand hiervan ontstaat tevens een goede indruk van het verkeersvak anno 2019.

De verhalen in het dossier tonen dat binnen elk van de deelvelden stappen worden gezet om het verkeerssysteem beter te maken. Dat is mooi om te constateren. Tegelijkertijd is te lezen dat de verschillende typen experts elkaar hard nodig hebben om maatregelen te ontwikkelen en elkaar dus moeten opzoeken.

Het belang van samenwerking  wordt verder onderstreept door de oproepen van meerdere geïnterviewden om als bedenker van een verkeersmaatregel goed na te denken over de maatschappelijke betekenis van keuzes die aan een ontwerp vooraf gaan. Het lukt vaak beter om de reikwijdte van keuzes te bepalen in gesprek met personen die vanuit een andere invalshoek naar het vraagstuk kijken. De reacties uit het ANWB-panel laten zien dat de maatschappelijke thema’s die aan het verkeer relateren onverminderd hoog op de agenda mogen staan.

Ik leer uit het dossier dat een verkeerskundige goed moet weten met wie hij of zij de samenwerking zoekt om een stap te kunnen zetten bij de ontwikkeling van het mobiliteitssysteem. Alleen zal het niet lukken, de kennis waarover één verkeerskundige beschikt is doorgaans niet genoeg. Een ideale verkeerskundige heeft dan ook een breed netwerk en kan goede samenwerkingsverbanden organiseren voor het ontwikkelen van verkeersmaatregelen. Bovendien moet een verkeerskundige goed kunnen schakelen tussen de details van een verkeersmaatregel en de rol van het mobiliteitssysteem in de samenleving.

 
Auteur: Marcus Popkema