Voorwoord: Oogkleppen en oordopen (VK2/2017)

De

Deze column bevat een waarschuwing. Misschien was het Joris Luyendijk die recent het woord bubble in de publieke belangstelling bracht door zijn eigen bubble te beschrijven en te benoemen als aanleiding voor een journalistiek onderzoek naar politiek andersdenkenden.

Het woord bubble heeft nu ook een Verkeerskunde-artikel bereikt. Marco te Brommelstroet en medeauteurs beschrijven de bubble waarin verkeerskundigen naar mobiliteit kijken als een verplaatsing van A naar B, die tijd en geld kost. Dat kan ook anders, benadrukken deze auteurs en onderstrepen het belang van een nieuw ‘mobilities-debat’.

Wat abstracter bekeken, beschrijft hoogleraar Harry Timmermans in het dossier ook een bubble. Eén die wordt gevormd door velen die de weldadige effecten van smart-mobility-oplossingen en zelfrijden al binnen handbereik zien en er flink op voorsorteren. Goed, zegt Timmermans, want niets doen is nog erger, maar het zicht op technische wonderen is wel wat vertroebeld door bubblevorming van smartdenkers.

Want, stelt de hoogleraar, deze helderzienden hebben oogkleppen op en oordoppen in voor één factor van belang: de automobiele massa, de andersdenkenden. Deze verkeersdeelnemers gaan vooralsnog helemaal niet zelfrijden en ook niet wonen in wijken met een lage parkeernorm. Zij blijven autorijden, tot de laatste snik. En het zijn er velen.

Nóg een stap verder gaan de voorlopers binnen bubbles, de ambitiegedrevenen. Ik sluit me er maar al te graag bij aan, ook al zijn sommige sprinters zowat blind en doof op weg naar Utopia. Ze zijn belangrijk. We kunnen ervan leren. Ze brengen stippen aan op de horizon en geven die vorm. Wie kijkt er niet graag vooruit?

Misschien meer mensen dan we soms wensen. Ik beloofde u een waarschuwing. Die waarschuwing betreft mijzelf. Wil ik breed verslag doen van ontwikkelingen in het vakgebied, dan moet ook ik waken voor oogkleppen en oordoppen.

Nettie Bakker, hoofdredacteur