Wat 'bezielt' Rolf Pieck, directeur Businessunit Mobiliteit bij Royal HaskoningDHV

Wat is uw drijfveer? Verkeerskunde zoekt naar de bezieling van vakgenoten om daarmee een beeld te schetsen van de waarde van dit vakgebied voor de samenleving. In deze zesde aflevering de bezieling van Rolf Pieck, directeur Businessunit Mobiliteit bij Royal HaskoningDHV.

'Ik ben geboren in Rotterdam. Beter gezegd in de wijk Overschie. Als kleine jongen wandelde ik met mijn vader vaak naar het vliegveld aan de “de andere kant”. Het gedeelte van Overschie dat aan de andere zijde van de A13 lag. Vanaf het viaduct keken we altijd even naar de auto’s. Later in mijn middelbare schooltijd werd het Kleinpolderplein aangelegd, daar fietste ik elke dag op weg naar school langs. De bouw fascineerde mij. Daarom ben ik in 1972 begonnen met de studie Civiele Techniek aan de TU Delft.

De studie maakt mij duidelijk dat ik meer interesse had in de keerzijde van infrastructurele oplossingen dan in de techniek zelf. De vraag waarom we wegen aanleggen, wat de gevolgen zijn en of het niet anders kan, hebben me bij verkeerskunde gebracht. Een vakgebied dat nog volop in ontwikkeling was. Wat mij fascineerde (en nog steeds) was de wisselwerking tussen techniek en het menselijk gedrag die bij verkeerskunde naar voren komt. In heel veel gevallen werd techniek als oplossing gezien. Bouw een Kleinpolderplein en het probleem is opgelost. Dat bij de aanleg van infrastructuur diverse maatschappelijke belangen zijn betrokken (zoals het doorsnijden van Overschie) en de gevolgen voor de mens, werd onvoldoende onderkend. Juist dit maatschappelijke karakter maakt het vakgebied zo aantrekkelijk.

Terwijl ik dit schrijf valt de krant op de deurmat. Vier van de tien drukste spitsen waren in 2016. De voorpagina kopt “Ze bestaat, de perfecte remedie tegen files”. In de krant twee pagina’s over de vraag “Zo zijn de files op te lossen, dus waarom gebeurt het niet?”.

We zijn 40 jaar verder en nog steeds zijn er files en is de toenemende mobiliteit actueel.  Onze pijlen zijn nu gericht op de technologie. We verwachten dat apps, websites, connectivity en de zelf rijdende, elektrische auto ons huidige Kleinpolderplein zullen zijn. Hier kritisch naar kijken en trends vertalen naar gevolgen voor de mobiliteit wordt nog nauwelijks gedaan.

We denken ook nu meer aan oplossingen die technologisch mogelijk zijn dan aan de gevolgen voor de gebruiker (want we zijn geen automobilist meer maar mobilist). De problemen van 40 jaar geleden zijn nog steeds actueel. De dilemma’s bij de oplossingen ook. Stond de verkeerskunde 40 jaar geleden in de kinderschoenen, nu staan we op een kantelpunt. Grote technologiebedrijven zullen meer en meer invloed krijgen in de mobiliteit. Het zal duidelijk zijn dat ik nog steeds niet uitgekeken ben op het vakgebied. Er zijn grote uitdagingen om steden leefbaar te houden, de perifere gebieden voldoende bereikbaar te houden en de verkeersveiligheid te bevorderen.'