Innovatieve technologie: Tierelantijntjes of technisch vernuft?

Onbekend maakt onbemind, zo luidt een bekend spreekwoord. Helaas zien we dit, vaker dan ons lief is, bevestigd in allerlei reserves om innovatieve technologie toe te passen ten behoeve van de verkeersveiligheid. Reserves die zich uiten in ongegronde en onterechte aannames tot het wegzetten van vernuftige technologie als ‘tierelantijntjes’. 

Door Mimoun Salemi, CEO Sysconnect

Het aantal verkeersslachtoffers stijgt, met name onder fietsers en voetgangers (check). In de wetenschap dat de voertuigtechnologie vooruit snelt als het gaat om rijtaakondersteuning, in combinatie met de ontwikkeling van vele nieuwe soorten snelle fietsen, moet het geen verrassing zijn dat er ook op het gebied van verkeersveiligheidsmaatregelen sprake is van technologische vooruitgang.  

Zelflerende systemen 

Toch rijst juist hier een vraag: hoe kan het dat technologische ontwikkelingen geen pas houden met de toepassing ervan ten behoeve van de verkeersveiligheid? Lang niet overal kan een fietspad worden verbreed of een kruispunt worden heringericht. Ruimte en financiën zijn vaak (te) grote hobbels voor structurele oplossingen die ook nog vaak slechts één fysieke locatie betreffen. Ondertussen groeien oplossingen in de verkeersveiligheidstechnologie exponentieel. Immers, artificial intelligence wordt intussen ook toegepast in sensoren en camera’s waardoor systemen ‘zelf leren’.  

Terug naar het spreekwoord. Onbekendheid met deze technologie is voor een deel goed te begrijpen. De ontwikkelingen gaan razendsnel en zie dat als beleidsmaker maar eens bij te houden. Vandaag geleerd en morgen alweer verouderd. Dan maar wachten op bewezen effectiviteit? Dat is voor ons, in een sector waarin we dag in dag uit werken aan nóg slimmere oplossingen op maat, onbegonnen werk. Eenmaal wetenschappelijk bewezen en langdurig getest, is een verbeterde versie alweer klaar voor een volgende toepassing.  

Nu zou ik de vernieuwing van onze technologische verkeersveiligheidsproducten en -diensten niet durven vergelijken met de voertuig-updates van een bedrijf als Tesla, maar de snelheid waarin we toepassingen vernieuwen, mag er zeker zijn. Vraag is dus of je verkeersveiligheidswinst die je op korte termijn zou kunnen boeken wil afzetten tegen wachten op wetenschappelijk bewijs of zelfs niets doen.  

Niet ieder kruispunt 

Ik spreek hier over technologie die verkeersveiligheidsinformatie over kruispunten of conflictsituaties genereert uit onze eigen camera’s en sensoren, dan wel uit detectiemiddelen, zoals camera gestuurde fictieve lussen bij (intelligente) verkeersregelinstallaties. Wij denken op basis van deze data graag mee met overheden over probleemsituaties. Dat kan resulteren in een regeladvies tot aan een technische toepassing in de infrastructuur. En nee, als je één kruispunt voorziet van detectiecamera’s, sensoren of gerichte signalering, dan hoef je niet ieder kruispunt in je gemeente te voorzien van zo’n toepassing. Je zet ook niet op ieder kruispunt een verkeerregelinstallatie, omdat het op die ene plek noodzakelijk blijkt.  

De technologie gaat, zogezegd, snel. Sneller dan de meeste mobiliteitsdeskundigen kunnen bijhouden in de vaktechnische onderzoeksliteratuur. Hoe doorbreken we deze spiraal? Accepteer de onbekendheid en omarm het referentiekader van toepassingen elders of neem zelf eens een proef op de som en draag daarmee bij aan meer kennis en ervaringen. Zowel op basis van gebruikerservaringen als op basis van machine learning.  

Geen ‘tierelantijntjes’ 

Durf een stap te maken. Bedrijfsbezoeken zijn sinds het coronatijdperk niet meer nodig, zo hebben we geleerd. Een Teams-afspraak is vaak al voldoende om een knelpunt in een gemeente op tafel te leggen. Wij doen niets liever dan er een technologische oplossing voor aan te bieden. Dat kan, zowel een advies zijn op basis van een meerdaagse digitale ‘observaties’ van álle verkeersbewegingen op een kruispunt inclusief de herkomst- en bestemmingen van het verkeer, tot aan concrete verbetering van de verkeersveiligheid door de plaatsing van fysieke technologische toepassingen op maat.    

Daarmee kom ik tot slot op het meest pijnlijke argument dat we in de praktijk wel eens horen om geen stappen te verkennen op dit vlak. Dat is dat de gemeente geen behoefte heeft aan ‘tierelantijntjes’. Laten we het houden op een ongelukkige woordkeuze, want wie heeft er nu geen behoefte aan slimme technologie om een volgend verkeersslachtoffer te voorkomen?

Wilt u reageren? mimoun.salemi@sysconnect.nl