KIVI-directeur Miguel Delcour:‘Kom met vraagstukken’

Hoe we elkaar aanspreken? Geen twijfel daarover bij KIVI-directeur Miguel Delcour: ‘U’ is allang voorbij. De aanspreekvorm bij het Koninklijk Instituut Van Ingenieurs is 'je’ en de nieuwe directeur zet deze informaliseringsslag van harte voort. Sterker nog, hij trekt ook de massieve deuren van het statige ‘huis’ aan de Prinsessegracht in hofstad Den Haag wagenwijd open. Het tekent zijn missie. Delcour staat voor: toegankelijkheid, transparantie en naar buiten treden met wat de vereniging de samenleving te bieden heeft: ingenieuze kennis.  

Nettie Bakker

Toen Miguel Delcour de vacante functie van verenigingsdirecteur voor het KIVI onder ogen kreeg, ontstak een innerlijk vuur en maakte zijn hart een sprongetje: er was sprake van een enorme uitdaging die riep om aangepakt te worden. Delcour op zijn best, zegt hij zelf. Bij KIVI waren zaken uit de pas gelopen. De vereniging had volop geïnvesteerd in kwaliteitsverbetering van de beroepsgroep en met name van de individuele vakuitoefening, maar in een tijd waarin de inkomsten geen pas hielden met de uitgaven; onder meer door terugloop in leden.

De resultaten van die investeringen zijn overigens te prijzen, vindt Delcour, met name de introductie van het internationaal erkende educatietraject voor het individueel behalen van de kwaliteitsstandaard Chartered Engineer. Maar het zette de organisatie en de financiële boekhouding onder een enorme druk. Voor Delcour de beste uitgangssituatie om de organisatie weer springlevend, relevant én financieel gezond te maken. “Als ik alleen op de winkel moet passen, word ik ongelukkig.”  

Een zure appel was al voor zijn aanstelling genomen. De broekriem was al aangehaald, het aantal medewerkers in het bureau was al afgeslankt. Nu was het tijd om opnieuw aan vertrouwen te bouwen. “Zowel in elkaar als tussen bestuur, ledenraad en afdelingen onderling.”

Maatschappelijke kracht

Delcour heeft intussen de maatschappelijke kracht en potentie ontdekt die KIVI opnieuw tot een florerend en gezaghebbend ingenieursinstituut kunnen maken, maar dan op een moderne manier. “Geen besloten karakter meer, maar een vereniging van communities van techneuten die kennis maatschappelijk relevant maken. Iedereen, van ‘burger tot overheid’ moet een vraag kunnen stellen, die we kunnen beantwoorden. Bel me en ik regel een spreker, of iemand met wie je over een technisch probleem kunt klankborden.”  

 

De vakafdelingen zijn zelfstandig opererende en in sommige gevallen zeker florerende afdelingen. Maar er is onderling weinig samenhang en ze hebben in de loop der tijd te weinig aandacht gekregen, vindt Delcour. Dat moet veranderen, de vakgroepen zijn belangrijk voor de groepsleden zelf, als ook voor de samenleving. “Ik zie dat niet los van elkaar. KIVI is voor het veld en samenleving, maar wie hunkert naar kennis - die mag als student of professioneel lid niet teleurgesteld worden.” Delcour geeft daarmee ook ruimte aan de erkenning dat binnen het vakgebied van de ingenieur de mens en de maatschappelijke component aan belang wint. Door naar buiten te treden en samen op te trekken ontwikkel je als vakgroep ook je soft skills en vergroot je je netwerk. Binnen KIVI hebben we zo’n 18.000 individuele experts en sprekers, stelt Delcour. “Als we die kennis bijeenbrengen in communities van techneuten die samen werken en denken, hebben zowel de leden zelf als de samenleving er baat bij. Hoe gaaf is het als mensen vanuit de gehele samenleving technische vraagstukken kunnen voorleggen aan een grote groep techneuten die graag oplossingen verzinnen?”  

Organisatievereenvoudiger

Om deze plannen te verwezenlijken, zet Delcour zijn persoonlijke kracht, liefde en ervaring in als zelfbenoemd ‘Organisatievereenvoudiger®’. “Geef mij chaos, en ik wil het oplossen”. Zijn tools zijn logica en inspiratie, opgedaan uit een stroom van gedurfde, en vooral gecombineerde, atypische studie-, bestuurs- en internationale ondernemerservaringen.  

Als telg van een boekbindersgeslacht, opgroeiend in het Gooi, leerde hij al van jongs af aan om zijn toenmalige fysieke zwakheden om te zetten in mentale kracht. Zijn groei- en leerachterstand gaven hem een impuls om zich te onderscheiden op andere vlakken. “Mijn sociale en emotionele quotiënten liepen al snel voor op mijn IQ, mede dankzij het Montessori-onderwijs”, reflecteert Delcour. Via mavo en MTS Grafische techniek, met als doel zijn vader op te volgen in het boekbindersbedrijf, kroop het ondernemersbloed waar het niet kon gaan. In plaats van dieper in de techniek te duiken, verlegde hij zijn interesse naar de bedrijfsmatige kant van de sector.

China

Tijdens zijn studie technische bedrijfskunde bekroop hem de indruk dat er méér moest zijn dan het werk dat, met name Amerikaanse, goeroes op dit vlak tot dan hadden beschreven. “Ik raakte steeds meer geïnteresseerd in wat de Oosterse manier van bedrijfsvoering zou zijn, en vond in 1998 een stageplek in China.”  Hij trok in Hangzhou bij drie Chinese medewerkers in zonder nog een woord Chinees te spreken, en nam er ruim de tijd om naast de taal ook zijn eerste Oosterse bedrijfservaringen op te doen, alvorens zichzelf én zijn ouders te plezieren met het afronden van zijn studie in Nederland. “Een supergave start”, zegt Delcour, die later nog een vervolg zou krijgen in een studie Bedrijfswetenschappen aan de RSM Erasmus Universiteit.

Het was na zijn eerste Chinese avontuur nog even dubben of hij een baan zou zoeken of voor zichzelf zou beginnen. Na een korte ervaring, werd het het laatste. “Van het geld voor de trouwring besloten mijn vriendin en ik een laptop te kopen. We klapten hem open, ik maakte een logo, stuurde het naar de Kamer van Koophandel en ik had een bedrijf in bedrijfsadviezen.” Het leidde Delcour en zijn vrouw – “Zij is net zo’n workaholic als ik” – tot diverse ondernemingen en activiteiten in onder meer Duitsland en China en inhoudelijk tot alle hoeken van samenleving. Op Delcours staat van dienst prijken het professionaliseren van vrouwenopvang tot bestuursfuncties in maatschappelijke en politieke organisaties. “Ik heb ook altijd een dag in de week colleges gegeven. Ik heb het al heel vroeg in mijn leven – heel Montessoriaans – belangrijk gevonden om iets terug te doen voor de samenleving.”    

Zijn ervaringen tot nu toe, inclusief vader- en ‘meesterschap’ in coronatijd leerden hem om ‘mensen en organisaties in hun kracht te zetten’. Ook al is hij geen die hard technisch ingenieur, “Ik hoef niet alle kennis van een organisatie in huis te hebben, zelfs niet de beste in mijn functie te zijn. Als iemand het beter kan, dan graag. Het gaat ook niet om mij, maar om KIVI.” 

KIVI 1847-heden

De geschiedenis van het Koninklijk Instituut Van Ingenieurs gaat terug naar 31 augustus 1847. Drie ingenieurs startten een verenging met steun van het Huis van Oranje en ontving zes maanden later het predicaat Koninklijk. In de 19e eeuw vroeg de Koning regelmatig advies aan KIVI over grote waterstaatkundige problemen. Tegenwoordig bestrijkt de kennis van de KIVI-ingenieurs de volledige breedte van techniek, maatschappij en economie.

Belangrijke momenten in de geschiedenis van het KIVI:
1895: de verhouding tussen opdrachtgever en raadgevend ingenieur (RVOI) wordt geregeld.
1916: het Nederlands Normalisatie Instituut (NNI) wordt opgericht in samenwerking met de Maatschappij van Nijverheid.
1961: de Vereniging van Delftse Ingenieurs wordt opgenomen in het KIVI.
1968: de Stichting Toekomstbeeld der Techniek (STT) wordt opgericht.
1988: de Stichting Historie der Techniek (SHT) wordt opgericht.
1990: de Stichting Postacademisch Technisch Onderwijs (PATO) wordt opgericht.
2004: fusie met Nederlandse Ingenieursvereniging NIRIA
2011: de Stichting Register Autoriteit wordt opgericht en het Ingenieursregister wordt ingevoerd.
2021: KIVI opent de deuren naar de samenleving.

 Lees meer over Miguel Delcour op: www.delcour.nl